Een baksteen zoeken, hmm… Ik loop over het veld, door het iets te lange gras. Snoeppapier, plastic bekers, een schoen? Ik zoek door naar stenen om het veld met touwen af te kunnen leggen. Honderden papiertjes, tientallen schoenen en een toren plastic bekers later ben ik geslaagd voor vier mooie bakstenen. We raken steeds meer gewend aan het ‘meer met minder doen’. Wie heeft er pionnen nodig als je ook flessen water kan vullen? Het is 11:00 en we zitten klaar, laat de activiteitenweek maar beginnen! Één klein probleempje: er zijn nog geen kinderen. We wachten, sturen wat buurtkinderen weg die onze materialen wel erg interessant vinden en staan op het punt om de organisatie te bellen wanneer de eerste kinderen aan komen lopen. Precies op tijd volgens de Nepali time en ietwat te laat volgens onze Nederlandse stiptheid! Hoewel je misschien zou denken dat ik het Brabants kwartierke (of Robs half uurke) wel gewend zou zijn. Anyhow, we kunnen van start! En waar de eerste dag een beetje moeizaam verloopt, gaat het iedere dag een beetje beter. En na een week scheidsen ze zelfs elkaars wedstrijden en kunnen wij gewoon lekker mee voetballen!

Helaas hebben we deze week ook wat minder leuk nieuws te horen gekregen. Het huis waar de kinderen van Sunrise in wonen is verkocht. Dit betekent dat ze binnen nu en twee maanden zullen moeten verhuizen naar een ander pand. Ze wonen pas 7 maanden in dit huidige huis, en ondanks dat dit huis gebreken heeft (vocht en schimmel in de muren waardoor enkele kinderen consequent met een infectie rondlopen), heeft het wel een plek waar ze buiten kunnen spelen en is dit huis vele malen beter dan het huis waarin ze hiervoor zaten. De middelen van Sunrise en het aanbod van woningen in deze wijk zijn zeer beperkt en het is nu nog een grote vraag waar deze kinderen terecht zullen komen.

Binnenkort zijn hier de verkiezingen, en dat is hier een behoorlijke happening. Er is ons verteld dat we beter maar uit de buurt kunnen blijven van de protesten, met name van een specifieke partij. Zij zouden namelijk niet bepaald vriendjes zijn met het Nepalese leger. Zo gezegd, zo gedaan en we vertrekken naar Pashupatinath. Dit is een crematieplek waar 7 dagen per week, 24 uur per dag, lijken openlijk aan de rivier worden gewassen en verbrand om vervolgens in de rivier geschoven te worden. Echter in plaats van een plek vol met rouwende familieleden treffen we een ware toeristentrekpleister aan. De familie is aanwezig, maar men lijkt er vrede mee te hebben en huilt niet. Nadat we het eerste lijk in het vuur zagen liggen, horen we muziek en geschreeuw. Nog lichtelijk in de veronderstelling dat dit een deel is van een bepaald ritueel vragen we onze gids wat het betekent. Het blijkt een protest te zijn en we nemen dus de andere brug naar de overkant van de rivier en vermijden zodoende het derde protest dat we tegenkomen. Niet veel later ontkomen we er echter niet aan om voorbij het protest te moeten lopen. En precies op dat moment dat wij er midden in staan komt de groep in beweging en lopen we plotsteling in een protest mee. Oeps, dat valt niet helemaal in de categorie ‘uit de buurt blijven’.

Op onze vrije zaterdag hebben we zin om een dagje te gaan zwemmen. We stappen op de lokale bus en komen wonder boven wonder op de goede locatie uit. We staan voor het zwembad: vanwege feestdagen gesloten! Ellen en Sebas hebben hun zinnen echter gezet op zwemmen, dus we gaan ook zwemmen! We zoeken een nieuw zwembad uit, maar ook deze is gesloten vanwege het festival dat over een week start, logisch toch? Toch plonzen we niet veel later in een zwembad. Het zwembad van een 5-sterren hotel waar we met het noemen van een willekeurig kamernummer zelfs een handdoek te leen krijgen!

We lopen richting Sunrise en wanneer de kinderen ons zien beginnen ze te lachen, rennen en te schreeuwen. Ze krijgen door de drukte van hun blijheid het hek nauwelijks open. Ze weten namelijk maar al te goed dat we komen om de toylibrary voor het eerst openen. We roepen iedereen bij elkaar en leggen de kinderen het idee van de speelgoedbibliotheek uit. Ze zitten op de grond en luisteren muisstil. Een voor een mogen de kinderen in de kast komen kijken wat ze die week willen lenen. Brengen ze het volgende week onbeschadigd en op tijd terug, dan mogen ze iets nieuws uit kiezen. De kinderen wachten netjes op hun beurt, zijn blij voor elkaar en ze zijn heel dankbaar. Direct na de opening speelt iedereen met het uitgekozen speelgoed en ontdekken ze wat het allemaal is. Want zoveel materialen én dat ook nog voor hunzelf, dat zijn ze nog niet helemaal gewend.

Tot slot wil ik alle sponsoren héél erg bedanken. We hebben nog niet al het geld besteed en we hebben er nu al onwijs veel van kunnen doen! Voor de memorybooks hebben we voor ieder kind twee mapjes aan kunnen schaffen (een voor foto’s en een voor opdrachten/knutselwerkjes) en veel verschillende materialen zoals papier, stiften, scharen, pennen, plakbandrollen, glitterstiften, een perforator en nog een aantal dingen. In het totaal hebben we hier 50 euro aan besteed. Voor de toylibrary hebben we voor 70 euro aan speelgoed gekocht. En daar kan je hier heel erg veel voor krijgen! We hebben bijna 60 items, van poppen en puzzels tot boeken, ballen en raceauto’s tot twister, monopoly, scrabble en andere bordspellen. Om beide projecten duurzaam te kunnen draaien hebben we besloten ook een kast aan te schaffen, deze was helaas voor Nepalese begrippen wat aan de dure kant (bijna 145 euro). Toch vonden we een goede kast essentieel om deze projecten netjes op te kunnen zetten en werkbaar te maken en te houden. Tot slot hebben we 18 euro besteed aan materialen voor de activiteitenweek, touwen, drinkwater, emmers, waterbalonnen etc. Er zal nog wat geld op gaan aan printkosten voor de memorybooks. Alles wat dan nog over is zullen we stoppen in een structureel sponsporprogramma voor Sunrise, aangezien zij structureel gebrek aan middelen hebben. Nogmaals alle sponsoren, ontzettend bedankt!! De manager, de organisatie waarvoor we hier werken (VSN) en de kinderen laten hun dankbaarheid voor deze projecten ook heel erg merken. En dat is mede mogelijk gemaakt door jullie!