‘We have some troubles with the cabins, please remain seated.’ Onze vertrektijd is nu al geruime tijd verstreken en we staan nog in Helsinki aan de grond. Het vliegtuig rijdt terug naar de gate waar twee politiemannen het vliegtuig binnen stappen. Ze nemen een man mee uit het vliegtuig die schuin achter ons zit en halen zijn bagage van boord. De sfeer in het vliegtuig wordt steeds onrustiger. Gelukkig komt de purser ons snel genoeg gerust stellen. De man is verwijderd voor slecht gedrag. ‘So he is not a terrorist?’ vraagt een man voor mij aan de purser. Hij lacht en bevestigt dat dit niet het geval is, gelukkig maar! De sfeer in het toestel herstelt zich en we zijn klaar voor de vlucht naar Delhi, waar het Aziatische avontuur al een beetje begint. In India worden we door een onverstaanbaar mannetje meegenomen naar de incheckbalie waar vier mannen naar een computerscherm staren. Er wordt driftig getypt en er wordt geen woord gewisseld met Jorrin en mij. Gezien de vertraging van ruim een uur (en het imago van India) vragen we toch maar of we aan het inchecken zijn want dat is ons tot op heden nog niet helemaal duidelijk. Enkele minuten later ligt de boardingspass voor Jorrin op de balie. Wederom wordt er driftig getypt en wordt er een vijfde mannetje bijgehaald die ook mee komt staren naar het scherm. ‘Typ, typ, typ’ en daar is de tweede boardingpass. Hè!? Nog een boardingpass voor Jorrin? Gelukkig kwam twee minuten later ook mijn boardingpass en zeiden de mannen eindelijk iets tegen ons: ‘From these seats you can see the Himilaya, it’s beautifull’. Dankbaar knikken we en lopen we door naar de securitycheck waar we allebei nog gefouilleerd moeten worden (vrouwen achter het gordijntje). En nadat ik verbaasd ben over de vriendelijkheid(?) van al die Indiase mannetjes stappen we het vliegtuig binnen en groet ik nog ietwat onwennig op de Indiase en Nepalese manier: Namasté. Vanuit het vliegtuig hebben we inderdaad een prachtig uitzicht op de Himalaya, dat was het wachten waard! Nu ben ik in Kathmandu. Wauw, ik ben er pas net en zit nu al boordevol nieuwe indrukken. De cultuur en het land komt meteen op je af. Wat is het hier mooi, kleurrijk én chaotisch. Overal rijdt verkeer, wordt er getoeterd lopen er koeien of kippen op straat en voor je het weet stap je bijna perongeluk op een kuikentje die net voor je voeten door hobbelt. We proeven onze eerste Nepalese specialiteit ‘Momos’ tijdens de lunch en wandelen door het dorpje Timi waar we alles nogmaals op ons af laten komen. Schoolkinderen die dolgraag op de foto willen, pottenbakkers die op straat aan het werk zijn, bijzondere winkeltjes, door de regenval ondergelopen zandweggetjes waar we onze weg doorheen banjeren en natuurlijk de overvolle bussen waar we op wachten om terug te keren naar het hotel. We ploffen even op een stoepje neer, zoals de lokale bevolking ook geregeld doet en wachten al kletsend op de bus. ‘Hop in, hop in!’ en dat doen we direct zodat de bus niet zonder ons vertrekt. De lokale bevolking wijst ons naar de lege plekken achter in de bus waar we vervolgens ook gaan zitten. Echter stappen er bij iedere stop nog plusminus 5 mensen bij in en zit ook dit busje binnen enkele minuten meer dan overvol. Ook op het moment dat wij uit willen stappen van achteruit de bus, oeps! Nog even wennen allemaal…

Wil je onze avonturen volgen? Meld je dan nu aan voor de mailinglijst in de rechterkolom.
Kijk ook op Jorrinopreis.reismee.nl